به گزارش ازناخبر ؛ امیررضا کشاورز جوان ترین خبرنگار شهرستان ازنا بمناسبت روز خبرنگار طی یادداشتی نوشت :حادثه‌ها و رخدادها هر کدام برای همه ما پرسش‌های زیادی را ایجاد می‌کنند. پاسخ دادن و پیگیری چرایی این حوادث اهمیت بالایی دارد.

به‌طوری‌که رهبر معظم انقلاب نیز بیان کرده‌اند: «هر حادثه وقتی در چار دیواریِ سکوت و بی اعتنایی و غفلت قرار بگیرد، خواهد مرد و فراموش خواهد شد. پایدار شدن حوادث بستگی دارد به اینکه مبلغان و خبر رسانانی امین، صادق و با انگیزه داشته باشد».

پس می‌توان گفت که خبرنگار درست در نقطه ایجاد پایداری تاریخ ایستاده است.

هفدهم مرداد سال ۱۳۷۷، روزی که محمود صارمی خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی در روزهای انجام رسالت خبری خود بود، در مزار شریف افغانستان به همراه هشت نفر از اعضای کنسولگری ایران به دست گروهک تروریستی طالبان شهید شدند.

خون این شهید روز سرخ دیگری را در تقویم رقم زد، به‌عنوان روز خبرنگار.
روز افرادی که در پی چرایی حادثه‌ها و تبیین واقعیت‌ها جان خود را نیز فدا می‌کنند.

اینجانب به‌ عنوان جوان‌ترین خبرنگار شهرستان ازنا که در این عرصه فعالیت می‌کنم، به سهم خویش شاهدسختی‌های خبر و خبرنگار هستم.

به ویژه در این روزهای التهاب بیماری کرونا که باید برای گرفتن خبری از کادر درمان و بیماران و وضعیت اقدامات انجام شده، در بیمارستان‌ها حضور می‌یافتیم تا انعکاسی از درون بیمارستان‌ها را با تمام حقایقش به نمایش بگذاریم.

گاهی تلاش‌ها و امیدهایی که به قاب عکس و گزارش می‌کشیدیم در گیرودار رقابت‌های جذب ببینده بیشتر و عضو بیشتر کانال خبری و … رنگ می‌باخت و آنگونه که شایسته بود به نمایش گذاشته نمی‌شد.

ما هم مثل کادر درمان ساعت‌هایی خستگی بر تنمان می‌ماند وقتی می‌دیدم آنگونه که سزاوار است، خبرها به منتظر خبر نمی‌رسد.

این یک واقعیت است که هزاران آدم در مکان‌های مختلف و در احوال مختلف شبانه‌روز منتظر نتیجه کار خبرنگار هستند. خبرها در شلوغی پست‌ها و هشتگ‌های خبری دیده می‌شوند، اما خود خبرنگار نه!
گاهی هم بدون اطلاع از سختی تهیه خبر، خبرنگار را بین هشتگ‌ها و اشتراک‌ها قضاوت می‌کنند و شاید او را هم به جناح‌ها و حزب‌ها ارتباط دهند، اما خبرنگار بی‌طرفانه تا لمس قلب مردم مانده در لابلای گل و لای سیلاب‌ها پیش می‌رود و پابه‌پای آن‌ها گاهی بغض خویش را می‌شکند.

هر سال نزدیک این روز که می‌شود، گزارش‌های سختی کار خبرنگاری در صدا و سیما و جاهای دیگر منتشر می‌شود. از سختی برخی عدم همکاری مسئولان با خبرنگارها، از عدم انتشار برخی عکس‌ها به بهانه‌های متعدد یا اختلاف نظرهای افراد بالادست با یکدیگر، از سختی گرفتن گزارش در شرایط بد آب‌وهوایی و …

اما این‌بار من یه سختی دیگر به این سختی‌ها اضافه می‌کنم، آن‌ هم روزهای قرنطینه خبرنگارها مثل کادر درمان است که خبرنگارها هم به‌دلیل آنکه در محل بیماران کووید ۱۹ حاضر می‌شوند، روزهایی از دیدن خانواده خود محروم می‌شوند.

آری، خبرنگار هم روزهایی عزیزان خود را ندید اما اعلام کرد که کادر درمان چه روزهایی هنوز خانه نرفته‌ است. این اوج ایثار خبرنگاری است که از خویش نمی‌گوید و از دردهای آن سوی دوربینش حرف می‌زند و دردهای پشت دوربین را فرو می‌خورد. به‌راستی تربیون یک خبرنگار تنها برای بازتاب خبر مردم کشورش و جهان است.

هرچند خبرنگار را گاهی بیرون می‌کنند، پرسش‌هایش را پاسخ نمی‌دهند و هزاران محدودیت دیگر خاص خبرنگاری به همراه سختی‌های خودش، اما با تمام این‌ها خبرنگار برای مردمش به دل حوادث خواهد رفت، برای حقیقت می‌پرسد و برای حقیقت می‌نویسد.