به گزارش ازناخبربه نقل از راه دانا؛ تعیین تکلیف ماجرای یارانه نوزادان تازه متولد شده بی شک یکی از دغدغه های امروز خانواده ها است، یارانه ای که تا پیش از بالا رفتن نرخ تورم، نقش کوچکی در سفره های مردم داشت و حالارقم آن یارانه سهم ناچیزی در معیشت اقتصادی خانواده ها دارد.

دولت در حمایت از خانواده در ایام زایمان و یا تحت پوشش قرار دادن نوزادان پس از تولد می تواند سهم بسزایی داشته باشد و در این بین پرداخت یارانه به عنوان یکی از مکانیزم‌های تشویقی برای خانواده ها به شمار می آید که در دستور کار دولتهای گذشته و حال قرار گرفته است.

اما اخیرا این حمایت دولت از نوزدان دستخوش تغییراتی شده است و روز گذشته هیئت وزیران دولت یازدهم پرداخت یارانه برای نوزادان را مشروط  به مسائلی کرده است که این به طور قطع مشکلاتی را برای خانواده ها به دنبال خواهد داشت.

بلایی که قطع یارانه نوزدان، برسر خانواده‌ها می ‌آورد

یکی از مهمترین دغدغه‌های امروز خانواده‌ها برای فرزند آوری تأمین آتیه و چرخش امور اقتصادی روزانه آن‌هاست، دو محوری که می‌تواند در سرنوشت خانواده و به تبع فرزندان، نقش مهمی را ایفا کند.

فرزندآوری به عنوان یک اصل مهم در کشورها همواره از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده و در توسعه مکانیزم‌های اقتصادی و سیاسی و جمعیتی یک کشور اثرگذار است و دولت‌ها همواره به این اصل توجه ویژه ای داشته و ساز و کارهای مناسبی را در این باره تعریف می‌کنند.

از جمله این ساز و کارها برای افزایش نرخ موالید در جامعه، حمایتهای مادی دولت‌ها از خانواده‌هاست، عنوانی که در طبقات متوسط و پایین دست جامعه به درستی باید اجرا شود تا میزان تاب آوری خانواده ها در فشارهای اقتصادی جامعه روند ثابتی را به خود بگیرد که از جمله این حمایت‌های دولتی می توان به پرداخت یارانه های معیشتی و حمایتی اشاره کرد.

اختصاص بسته‌های تشویقی برای خانواده‌های صاحب نوزاد

نقش پرداخت یارانه ها و کمک دولت به زوج های جوان را می توان مهم تلقی کرد، به طوری که این روزها با شنیده شدن کاهش نرخ تولد و حرکت کشور به سمت پیر شدن جمعیت صدای این زنگ خطر به صدا در آمده که باید برای افزایش نرخ موالید کشور کاری کرد.

در این ایام خانواده ها به طور قطع با یک بلاتکلیفی مواجه هستند، از طرفی نمی توانند به شعار «فرزند کمتر زندگی بهتر» اکتفا کنند و از طرفی دیگر فرزند بیشتر می تواند آنها را با مشکلات اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی در آینده روبرو کند که در این باره دولت می تواند با ارائه بسته های تشویقی نقش دوباره خود را در تحکیم حمایت از خانواده‌ها ایفا کند.

دولت نقش‌های حمایتی خود را فراموش کرده است

در کشور ما قانون هدفمندکردن یارانه‌ها در زمستان ۱۳۸۷ به صورت لایحه از سوی دولت نهم ارائه شد و  پس از مدت‌ها کش و قوس، با اعمال تغییراتی سرانجام در  آذر ۱۳۸۸ به تصویب رسید و در تاریخ ۲۷ آذر ۱۳۸۹ از سوی دولت اعلام رسمی پرداخت نخستین یارانه در کشور آغاز شد.

به موجب این قانون، برای هر نفر ایرانی پس از پایان یک ماه مبلغ۴۵ هزار و پانصد تومان در نظر گرفته شده که این در ازای افزایش و آزادسازی نرخ حامل‌های انرژی و آب و نان به مردم پرداخت می شد.

این طرح به عنوان یکی از طرح های تشویقی خانواده ها برای افزایش جمعیت به شمار می آمد که طی آن نوزدان تازه به دنیا نیز از حمایتهای مالی برخوردار می شدند، به طوری که آنها نیز از سهم ۴۵ هزار تومانی یارانه دولتی بی نصیب نمی ماندند.

اما این طرح تا پایان دولت دهم نیز بر سرجای خود ماند تا اینکه حسن روحانی به عنوان رییس جمهور کشور بر کرسی ریاست جمهوری نشست، او در در میانه راه و در جریان کاهش بودجه و درآمدهای کشور حاصل از تحریم‌ها سعی کرد تا برخی خانواده‌ها را از دریافت یارانه منصرف کند و در ادامه نیز با اجبار، این حمایت دولتی را از سفره برخی خانواده ها بر چید که در این میان نام نوزدان تازه متولده شده برخی خانواده ها نیز از قلم افتاد.

دولت به دنبال حذف سفره کوچک نوزدان از یارانه!

حالا دولت  در شرایطی که نرخ زالد و ولد در کشور نسبت به سالهای گذشته به شدت کاهش یافته در تازه‌ترین اظهارات مقام‌های مسئولش تأکید دارند که پرداخت یارانه به متولدین سال جدید  مشرط به تأیید وزارت تعاون و در صورت وجود منابع به‌تشخیص سازمان هدفمندی یارانه‌ها مشمول دریافت یارانه خواهند بود. این در حالی است که باید دولت توجه جدی به خانواده های دارای نوزاد داشته باشد که با این حال قصد دارد نان آن ها را از سفره های کوچک اشان حذف کند.

پیش تر دولت روحانی با ضعف مدیریت در اقتصاد کشور، نتوانسته کارنامه درخشانی را از خود برجای بگذارد و همواره سعی کرده تا از بخش حذف یارانه برخی دهک ها بودجه های جاری برای اداره دولت خود را فراهم کند.

این حرکت دولت به طور قطع می تواند پیامدهای منفی از جمله بی تفاوتی خانواده ها برای فرزندآوری و عدم توجه به شعار فرزند بیشتر را به دنبال داشته باشد.

سوال این است که علی رغم تأکید بر حمایت از فرزندآوری در کشور برای مقابله با پیر شدن جمعیت، چرا دولت در سال پایانی عمر ۸ ساله خود اقداماتی را متناقض با سیاست های افزایش جمعیت کشور اجرا می کند؟

ند.

انتهای پیام/