به گزارش ازناخبر به نقل از سفیرافلاک، فردی که زندگی اشرافی دارد و از بیت‌المال هزاران میلیارد تومان اندوخته است، چگونه می‌تواند درد محرومین جامعه را درک، با فساد و ثروت‌اندوزی نامشروع مبارزه کند؟ اگر علی علیه‌السلام را ۲۵ سال خانه‌نشین کردند چون خواص و نفوذی‌های آن زمان تاب و تحمل عدالت علی علیه‌السلام را نداشتند و زمینه‌ای برای حیف‌ومیل بیت‌المال نمی‌دیدند.

امام علی(ع) در بخشی از خطبه شقشقیّه به نتیجه نهایى شورای تعیین خلیفه پرداخته و می‌فرماید: (این وضع ادامه یافت تا خلیفه سوّم به پاخاست درحالی‌که از خوردن فراوان دوپهلویش برآمده بود و همّ و غمی جز جمع‌آوری و خوردن بیت‌المال نداشت)؛ «الى اَنْ قامَ ثالِثُ الْقَوْمِ نافِجاًحِضْنَیْهِ، بَیْنَ نَثیلِهِ وَ مُعْتَلَفِهِ».

تنها خودش نبود که در این وادى گام برمی‌داشت بلکه (بستگان پدری‌اش (بنى امیّه) به همکارى او برخاستند و همچون شتر گرسنه‌ای که در بهار به علف‌زار بیفتد و با ولع عجیبى گیاهان را ببلعد به خوردن اموال خدا مشغول شدند)؛ «وَ قامَ مَعَهُ بَنُو اَبیهِ یَخْضِمُونَ مالَ اللهِ خِضْمَهَ الاِبِلِ نِبْتَهَ الرَّبیع» مصداق این کلام نورانی امام (ع) در این زمان می‌توان دولت‌های غرب‌گرا که با فریب و نیرنگ در نظام جمهوری اسلامی روی کارآمدند و حاصل دستاورد آن‌ها محرومین محروم‌تر و اغنیا غنی‌تر شدند.

 بنى امیّه براى غارت بیت‌المال با تمام وجودشان وارد صحنه شدند و تا آنجا که می‌توانستند خوردند و بردند. به گفته «ابن ابى الحدید» خلیفه سوّم، بنى امیه را بر مردم مسلّط کرد و آن‌ها را به فرماندارى ولایات اسلام منصوب نمود و اموال و اراضى بیت‌المال را به‌عنوان بخشش در اختیار آنان گذارد، از آن جمله سرزمین‌هایی از «آفریقا» در ایّام او فتح شد که خمس همه آن‌ها را گرفت و به «مروان بن حکم» (دامادش) بخشید.

لذا ازجمله‌ جاهایی که تقوا باید خودش را نشان بدهد اینجاست؛ یک مورد مسئله‌ رعایت بیت‌المال است و دیگر مسئله‌ خویشتن‌داری در برابر طغیان نفْس است؛ مال‌اندوزی، مشکلات اخلاقی، میل به زندگی تجمّلاتی بنابراین کسانی که به قدرت می‌رسند دو طریق در پیش می‌گیرند: یک ‌نوع مال اهل دنیا است که منتظر هستند تا به قدرت دست پیدا کنند، به حکومت دست پیدا کنند و به مطامع شخصی خودشان برسند؛ یعنی [فرد] تلاش می‌کند برای اینکه به ریاست جمهوری برسد، [چون] در دوره‌ی ریاست جمهوری زمینه‌هایی فراهم می‌شود که زندگی او یک زندگی بهتری می‌شود.

 یعنی برای او رسیدن به قدرت، وسیله‌ای است برای رسیدن به شهوات نفسانی، برای رسیدن به مال و ثروت و شهوات و چیزهایی که نفْس او طلب می‌کند؛ این‌یک‌ جور است که غالباً اهل قدرت این نوع ویژگی را دارا بودند؛ چون غالباً اهل دنیا بوده و قدرت هم برایشان دنیا بود و نتایج آن قدرت هم برایشان جز دنیا چیز دیگری نیست.

این‌یک نحوه‌ی سلوک و نحوه‌ی مشی کسانی است که به قدرت دست پیدا می‌کنند؛ یکی هم نحوه‌ی مشی انبیا است: درباره‌ پیغمبر نقل‌شده: یَجلِسُ جَلسَهَ العَبِیدِ یَأکُلُ اَکلَ العَبِید؛ نشستنش روی زمین مثل نشستن برده‌ها، مثل غلام‌ها بود؛ یعنی با آن عظمتی که مقام او دارد، هیچ‌گونه تعیّنی برای خودش قائل نبود در ‌غذا خوردنش، رفاقت کردنش؛ یا امیرالمؤمنین می‌گوید: اَلا و اِنَّ‌ اِمامَکُم قَدِ اکتَفىٰ مِن دُنیاهُ بِطِمرَیهِ وَ مِن طُعمِهِ بِقُرصَیه؛ آگاه باشید من که امام و مقتدای شما هستم از دنیا به چند دانه خرما و دو قرص نان اکتفا می‌کنم.

این زندگی امیرالمؤمنین(ع) است؛ این هم یک نمونه است. البتّه معنایش این نیست که ما مثل پیغمبر یا مثل امیرالمؤمنین عمل کنیم؛ اصلاً ما قادر نیستیم؛ خود حضرت هم می‌فرماید: اَلا وَ اِنَّکُم لا تَقدِرونَ عَلى ذلِک؛ شماها نمی‌توانید این‌جوری رفتار کنید، وَ لکِن اَعینونی بِوَرَعٍ وَ اجتِهاد؛ تلاش کنید؛ خطّ اصحاب قدرت دنیوی را دنبال نکنید.

بنابراین کسانی که مسئولیّتی دارند در نظام جمهوری اسلامی، یکی از چیزهایی که باید واقعاً به آن اهتمام داشته باشند و لازمه‌ تقوا است، این است که دنبال زندگی تجمّلاتی و تشریفاتی نباشند. زندگی معمولی داشته باشند، متأسفانه خیلی از دولت‌ها که در جمهوری اسلامی که حاصل اندیشه و مجاهدت امام بزرگوار و خلف صالح او و خون شهداست، حدیث علی(ع) را گفتند ولی معاویه‌ای و عمرو عاصی عمل کردند. سرخوردگی جامعه امروزی حاصل عمل کرد این افراد است با این اوضاع که برای کشور به وجود آورده‌اند و شورای نگهبان که حافظ قانون اساسی است صلاحیت آن‌ها را احراز ننمود و به‌حق بود و متأسفانه به‌صورت وقیحانه طلب کار هستند.

انتهای پیام/

• نویسنده : حجت‌الاسلام جواد صیادی، نماینده ولی‌فقیه در سپاه ناحیه خرم‌آباد